کولاک

امروز برای اولین بار متوجه شدم که من هم دنبال کننده دارم!

نمیدانم کیست و نمیدانم چرا؟چرا این خلوتکده را دنبال کرده؟

مطالبی را که فرستاده بودم را دوباره دیدم و خواندم،بیشتر شکایت بود و غر.

نوشتن این مطالب برای دیگران که هیچ،برای خودم هم فایده ای ندارد؛

فایده که برای خودم دارد،حداقل اش این است که خالی میشوم.

دوست دارم به آن دنبال کننده که مدتی است وبلاگش را به روز نکرده بگویم که:

این دنیا پر از فراز و نشیب است،گاهی بالایی،گاهی پایین؛

گهگاهی این حس که بدبخت ترین فرد این عالم خاکی هستی،چنان در بر می گیردت که گویی راه فراری نیست،گاهی هم می شوی خوشبخت ترین آدم جهان.

این را بدان که هیچ چیز این جهان پایدار نیست،همه چیز می گذرد،شاید دق بدهد و بگذرد،شاید زجر دهد و بگذرد،اما می گذرد.

این دنیا دار مکافات است،خوبی و بدی این دنیا،هیچ کدامشان بی جواب نمی ماند؛من به این ایمان دارم.

اگر روزی روزگاری اتفاق بدی_هر چند از دید خودت_برایت افتاد،تلاشت را بکن که اوضاع را رو به راه کنی،اما این را بدان که:"این نیز بگذرد".