کولاک

روزهایی که دارم سپری میکنم روزهای مهمی هستند؛

از یک طرف ماه رمضان هست و از طرفی دیگر خرداد و امتحانات.

روزهایم را به بطالت کامل میگذرانم که نباید اینگونه باشد.

اولین امتحانم ۱۷ ام است و فرصت باقی مانده به سرعت سپری میشود،و من اندرخم یک کوچه ام.

امروز ظهر،نشستم و یک برنامه برای خودم ریختم.

بعد از اینکه تمام شد تازه متوجه شدم که چه برنامه عجیب و غریب و سنگینی شده است.

راستش فرصت محدود و حجم بالای دروس که مطالعه نشده است اصلی ترین علت این برنامه فوق سنگین شد.

امتیازی که این برنامه دارد این است که کامل است و این باعث میشود بدانم که چه کارهایی باید انجام دهم،عیبش هم گفتم،خیلی حجیم و سنگین!

مشکل اصلی الان این است که از زمان اتمام برنامه ریزی،۳ ساعت میگذرد و هنوز کاری نکرده ام.

یعنی کاری هم کردم،کتاب و جزوه فصیح ی را باز کردم و از شدت مطالب گرخیدم و الان در آرامش کامل کنار جزوات و کتب درسی،دراز کشیده ام.

باید بدانم که اگر کاری نکنم و از این حجم مطالب،برندارم،همین حجم عینا به شب امتحان موکول خواهد شد که خبر بسیار بدی است.

میدانم که از شب امتحانی،البته این اواخر،از روز امتحانی خواندن درس ها کاملا متضرر خواهم شد و هزینه اش را پرداخت خواهم کرد.

جای هیچگونه اشتباه و معطلی نیست،باید دست به کار شوم؛با نشستن که نه،با دراز کشیدن کاری درست نمی شود.

به قولی اگر میخواهی موفق شوی،تصمیم بگیر زمانی که دیگران مردد اند و مطالعه کن زمانی که دیگران خوابیده اند.

الان درست همین وقت است،هرچند که من دیر جنبیده ام ولی همین را هم باید غنیمنت شمارد.

اعتراف میکنم که سخت است!بی هیچ اغراقی هم سخت است،ولی با بیخیالی طی کردن چیزی درست نمی شود.

باید من تلاشم را بکنم و مابقی را به خدا بسپارم.

این را هم که امروز برنامه ریزی کردم،هر چند اگر اشتباه هم باشد یا سنگین هم باشد،مهم این است که قدمی برداشتم،نباید اجازه دهم که کار را شروع نکرده،خراب کنم،یا اصلا اجرا نکنم.من میتوانم و به قدر توان باید سعی ام را بکنم.

خدایا،من نیت کرده ام،هدفم را نیز مشخص کرده ام،برای رسیدن به این،از تو کمک میخواهم و توفیق میطلبم.

آمین.