کولاک

خدایا،مدتی هست که برایت ننوشته ام.

این اواخر خوب نبودم،حال و روزم از خودم بدتر.

خدایا،روزهای سختی دارم و نمیدانم چه کنم.

دلم میخواهد این روز های سخت تمام شوند.

خدایا،حال خوب مگر بی تو میشود؟

خدایا،دیگر تحمل بعضی چیزها برایم بسیار دشوار است.

این وضعیتی که الان درش هستم،از همین دشوارهاست.

خدایا،راه!راه را نشانم بده.مدتی است که در دور باطلی گرفتارم.

انسان برای بعضی چیزها ساخته نشده،مثلا دورباطل؛

دور باطل انسان را نابود میکند،خسته میکند و میکشد.

خدایا،خسته ام.از این تلاش نکردن،از رنج کشیدن های بد،از سختی های بدون آسانی!

خدایا،رنج میخواهم،رنجی که من را به تو مشتاق کند،آدمم کند،الماسم کند.

خدایا،احساس پوچی میکنم،نمی خواهم اینطور باشم.

خدایا،میخواهم کاری بکنم،مفید باشم،از این بطالت لعنتی خلاص شوم.

خدایا،وقتی به خودم نگاه میکنم،میبینم که کاری نکرده ام و دستم خالیست.

هم مادی و هم معنوی.

در دورباطل زمان معنا ندارد،اصلا زمان را نمی فهمی،فقط میفهمی که دیگر تمام.

آن زمانی که گفتی بهتر از هزار ماه است در پیش است.

میبینی؟من از پوچی مفهوم زمانی که در آن گرفتارم میگویم و تو از برکت زمان!

خدایا،می خواهم برکت زمان را نشانم دهی،لیاقتش را از تو میخواهم.

خدایا،روزها از پی هم میگذرند و من در سختی ای هستم که جز خسران برایم ندارد.برکت زمانی را میخواهم که برایم خیر باشد.

خدایا،من تو را میخواهم که نهایت خواسته هایی.

چیز بزرگی میخواهم،اما میدانم که از خدای بزرگ،خواسته های بزرگی میخواهند.

خدایا،نجاتم بده.از این روز ها،زندگی،بطالت،پوچی،بی هدفی،نقصان،زیان.

آمین.

پ ن: چقدر حرف روی دلم مانده بود.