چهار ماه گذشت.با همین سرعت.انگار همین دیشب بود آن شب لعنتی.
نمیگویم اتفاقات خوبی نداشتم اما اتفاقات زجرآور و ناراحت کننده ی بیشتری داشتم.
از لحاظ درسی که رکورد بدترین ترم را زدم،یعنی از این مزخرف تر نمی شد.
از لحاظ غیر درسی هم که کار مثبت قابل توجهی که بشود عرض کرد،ندارم.
این دو ماه هم بالاخره تمام خواهد شد.
عمرم هم به آخر خواهد رسید،من هم تمام خواهم شد،
به همین زودی،به همین سادگی.
واقعا دارم چه کار دارم میکنم!
عمرم را،جوانی ام را.
آخ،جوانی.این روزهایی که دغدغه ام یک چیز پوچ و تباه شده،بهترین روز های عمرم هستند که بازگشتی ندارند.
تباهی ای که اگر ادامه یابد تمام زندگی ام را تباه میکند.
لعنت به من وقتی که اینچنین پوچم و عبث.
من دوست ندارم انسان تباهی باشم،من باید یک جایی به درد بخورم،یک کاری باید بکنم!
یک کار تاثیر گذار.
احساس خنثی بودن و بدردنخوری بدجوری اذیتم میکند،
بهرحال باید به جای اینکه انرژی و جوانی و عمرم را تلف بکنم باید روی کاری تمرکز کنم که بدردبخورم.
خدایا،پشیمانم از ظلم به خودم.
خدایا،نادمم از کارهای غلطم.
خدایا،فرصت و توفیق جبران میخواهم.
خدایا،مگر بنده ی ضعیف و رو سیاه و بدردنخورت،کسی جز تو دارد؟دریابم؛نگذار عمرم تباه شود،جوانی ام از بین رود.
خدایا،ناراحتم،اذیت می شوم از منفعل بودنم،از احساس پوچی متنفرم،نمی خواهم اینطور تمام شوم،تغییر میخواهم،تغییر مثبت.
خدایا،تغییر به سمتت میخواهم.
خدایا،میترسم که اینگونه ادامه پیدا کنم؛اگر اینگونه خواهم بود،جانم را بگیر،من این زندگی تباه را نمی خواهم.
خدایا،من ناشکر نیستم،نعمت های بیشمارت را شاکرم اما من هدف بزرگ تری میخواهم،کار مهم تری میخواهم.
خدایا،چه بگویم که جوانی ام را چطور گذراندم؟
خدایا،بی تو محال است.
خدایا،رفیق میخواهم برای آدم شدن،خدایی شدن،به تو رسیدن.
خدایا،همه ی چیز های خوب را هر چقدر که بهتر و بزرگتر،از تو میخواهم.من نمیدانم چه را میخواهم اما تو خوب میدانی.
خدایا،کمکم کن و توفیق بده برای عاقبت به خیر شدن.
چه چیز خوبی!خدایا،عاقبت بخیری میخواهم و صبری که این عاقبت بخیری را ببینم.
به حق محمد و آل محمد
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
- ۹۶/۰۵/۰۱