کولاک

روزهای خوبی را به تباهی میگذرانم؛ با این منوال روز های سختی خواهم داشت که نتیجه ی همین روزها خواهد بود.

مطالعه را هنوز شروع نکرده ام چه برسد به مطالعه اصولی و جدی.

همواره گفته ام که اگر چیزهایی را که در مغزم میچرخند را به بد ترین شکل ممکن هم که شده، انجام دهم، وضعم بهتر از این خواهد بود؛ چه رسد به اینکه با یرنامه ریزی و اصولی و محکم، برای انجامشان اقدام کنم.

الان هم چیزهای خوبی در سرم است، فارغ التحصیلی، کنکور ارشد، کار، سربازی و... که برای همه شان فکر های خوبی در سرم دارم اما فقط فکر هستند و من همان آدم تباه الکی هستم که قبل هم بودم و در آینده نیز خواهم بود.

بسیار ساده است، انجام بده. دیگر فکر کردن را رها کن و فقط همان هایی که مغزت جولان می دهند را عملی کن؛

این عملی کردن هم باید در سه مرحله اتفاق بیافتد، اول انجام بده، بعد درست انجام بده و بعد سعی کن بهتر انجام بدی.

از امروز میخواهم گفتن این حرف ها را تمام کنم؛ از این به بعد فقط عمل، حتی اگر شده به بدترین شکل ممکن اما در عمل. آدم اگر عملا شکست بخورد، شکست مقدمه ای می شود برای پیروزی ولی در فکر و خیال همیشه برنده ای.

خدایا، کمکم کن.