کولاک

از بدو ورود به مدرسه تاکنون، هیچ‌وقت اتفاق نیفتاده که مدرسه یا کلاسی را بدون دلیل موجه مثل بیماری غیبت کنم و نروم.

این پیش مقدمه را هم نوشتم تا بگویم که شنبه را عمدا و کاملا اختیاری دو تایم کلاسم را نرفتم و عملا پیچاندم. از لحاظ حضور در کلاس، با توجه به دانشگاه دولتی و طبق عادت اساتید مجبوریم در کلاس حضور داشته باشیم اما با توجه به تعداد غیبت مجاز، مشکلی در نرفتنم به کلاس نداشتم.

چیزی که مرا به نوشتن این مطلب واداشت، تفاوتی بود که امروز دیدم و احساس کردم. امروز روز متفاوتی برایم بود و تفاوت‌ها را در دوستان و هم دانشگاهی‌هایم دیدم.

هر یک از دوستانم را در حالی دیدم که برای موفق در خواسته‌هایشان تلاش می‌کردند و این برای این روزهای من که راحت‌طلبی را سرلوحه قرار داده‌ام، بسیار محرک بود. در واقع اگر انسان جوگیری بودم الان به شدت تحت این فضا قرار می‌گرفتم.

از دیدن انرژی بالای دوستانم روحیه گرفتم و تلاش‌های بی‌امان سجاد در ابعاد مختلف هم انگیزه‌ای مضاعف برایم بود.