کولاک

در آخرین روزهای سال ۹۶ تصمیم گرفتم سالی که گذشت را مرور کنم تا ببینم با زندگی‌ام چه کرده‌ام و تکلیفم با فرصت باقی مانده چیست.

امسال با وجود اینکه به صورت منظم و زمان‌بندی شده در وبلاگ مطلب منتشر نکردم که چیز عجیبی هم نیست و طبق روال همیشگی بود، ۹۲ مطلب به انتشار رسید که به نظرم از لحاظ کمیت خوب است؛ از لحاظ کیفی هم سعی کردم که مطالبی منتشر کنم که به درد خودم یا دیگرانی که شاید اتفاقی مطلب را می‌خوانند، بخورد.

اگر کسی مطالبم را دنبال می‌کرد، متوجه غرزدن‌ها و حال ناجورم می‌شد و من این حال بدم در این سال را انکار نمی‌کنم. زندگی خیلی با جدیت سختی‌هایش را به رخ می‌کشد و مرد می‌خواهد در مقابل این سختی‌ها دوام آورد.

امسال نقطه ضعف‌هایم، بیشتر از نقاط قوت شد و این شاید واقعا اینطوری بود و یا شاید امسال نوع نگاهم تغییر کرده و زندگی‌ام را بهتر می‌بینم.

امسال در مقابل عمری که دادم، نمی‌دانم چه گرفتم.

چندین و چندبار خواسته‌های بزرگ و بیشتر از اراده‌ام داشتم که طبیعتا نتیجه نداد و کارهایم با ناکامی، به صورت ناقص رها شد.

دوست داشتم بهتر از این می‌بودم؛ یعنی اشتباهاتم کمتر از این و برنامه‌ریزی و اراده و هدفمندی‌ام قوی‌تر و بیشتر از این می‌بود.

حرف بسیار است و من خسته‌تر از آن که بنویسم‌شان.