کولاک

در اینکه تصمیم بزرگی گرفته‌ام شکی نیست، اینکه هدف بزرگی دارم هم مسلم است، ولی اینها همه‌ی داستان نیست و دلیلی نمی‌شود که مابقی کار را به امان خدا رها کنم.

شروع یک فعالیت همانقدر مهم است که ادامه دادن و به پایان و سرانجام رساندنش.

یک تصمیمی گرفته‌ام و هدفی دارم؛ باتوجه به هدف هم مقدماتش را به حد وسع تهیه کرده‌ام. الان باید متناسب با همان هدف اقدام کنم و عملا به سمت خواسته‌ام حرکت کنم؛ خواه سخت باشد، خواه توأم با موانع باشد و یا هرچه که باشد.

از دیروز تصمیم خوبی برای مطالعه زبان گرفتم، این تصمیم خوب اگر با عمل و اجرای خوب هم همراه شود، بسیار راضی کننده خواهد بود. امیدوارم که طی دو هفته‌ی آینده هم استمرار پیدا کند و تا به یک ثبات و پایداری برسم.

اما خب در بقیه درس‌ها به هیچ وجه خوب عمل نکردم، و هرگز راضی نیستم.

قبول دارم که کار سختی است اما استاد خوب گفت، مگر چاره‌ی دیگری هم دارم.

بدترین و در عین‌حال راحت‌ترین کار این است که کلا بیخیال شوم و راحت‌طلبی را ادامه دهم اما خب تا کی و کجا؟

هرچقدر بیشتر تلاش کنم، باز هم جا برای تلاش بهتر و بیشتر است، پس نباید به این راحتی‌ها میدان را خالی کنم.

کار سخت هم باید انجام شود و من هم باید انجامش دهم. راه همین است و به غیر این راه نیست.

تنها چیزی که باید مد نظرم باشد این نکته است که نتیجه‌ است که مورد قضاوت قرار خواهد گرفت؛ پس در پیروزی‌ های سطحی خوش‌حال نشو و در شکست های الکی، ناراحت. بر همین اساس هم باید سعیم در روز به روز بهتر شدن باشد.

با قدرت و تمرکز و انرژی بالا می‌توان از عهده‌ی هرکاری برآمد.

موفقیت از آن کسی ست که باور دارد موفق خواهد شد و هزینه‌ی این باورش را می‌دهد.

تصویر ذهنی از موفقیت و فائق آمدن بر تمام سختی‌ها و مشکلات، یک روش خوب برای موفقیت  است.

خدایا، کمک.