کولاک

یکی از چیزهایی که به شدت برایم مسئله است همین اتفاقات و پیش‌آمدهایی است که در زندگی روزمره رخ می‌دهد.

گاهی اتفاق می‌افتد که با تمام وجود می‌خواهیم کاری انجام شود و تمام تلاشمان را نیز انجام می‌دهیم (هرچند در ظاهر) اما نمی‌شود و گاهی بی‌آنکه بخواهیم در مسیری قرار می‌گیریم و کارها و برنامه‌های زیادی ناخواسته پیش رویمان قرار می‌گیرد.

حتی می‌شود که گاهی خودمان با اینکه می‌خواهیم کاری انجام دهیم، اما بنا به هر دلیلی از جمله: تنبلی، سهل انگاری، تعویق کار به فرداهایی که هرگز نمی‌رسند و... با دست خودمان مانع از انجام کاری که می‌خواهیم می‌شویم.

به نظرم این‌ها اتفاقی نیست!

ما در نظامی به وجود آمده‌ایم که بدون در نظر گرفتن خالق نمی‌توان بر آن معنایی متصور شد؛ منظورم از خالق، قدرتی است که اینچنین نظام عظیمی را خلق کرده است و وقتی دقت کنیم، متوجه نظام یکپارچه‌ای که ما فقط جزئی از آن هستیم، می‌شویم.

اتفاقاتی هم که برایمان رخ می‌دهد می‌بایست در چارچوب این نظام جای گیرد و به نظرم اتفاقاتی که برای ما نیز رخ می‌دهد در راستای همین نظام است.

یعنی ما مجبوریم که در راستای این چارچوب قرار بگیریم؟ تکلیف اختیار چیست؟

به نظر می رسد که قرار گرفتنمان در این جایگاه اجباریست اما به‌هرحال هر کسی در جایگاه خودش اختیاراتی هم دارد.

حالا که اینطور است، پیش نیامدن برخی اتفاقات را چطور می‌توان معنا کرد؟ فکر می‌کنم قدرتی که ما را به وجود آورده، در حالت پیش‌فرض ما را در راستای تکامل و بهبود قرار می‌دهد؛ مگر اینکه با اختیار خودمان، این را نخواهیم که بدترین تنبیه‌مان این خواهد بود که به حال خود رها شویم.

آیا می‌توان ادعا کرد که قدرت مطلق در ناکامی ما در دستیابی به خواسته‌هایمان نقش دارد؟

اولا نباید یک طرفه به این قضیه نگاه کرد؛ منظورم این است که نقطه‌ی مقابل این ادعا هم رخ می‌دهد که اتفاقات خوبی هم بدون خواسته‌ی ما برایمان رخ می‌دهد که می‌تواند مثال نقضی بر این ادعا باشد.

دوما در صورت قبول نکردن حرف اول، سوالی مطرح می‌شود؛ آیا از این دخالت نفعی به قدرت مطلق می‌رسد؟ دو حالت دارد: اگر سودی برای قدرت مطلق دارد، که ناشی از ضعف و تاثیر پذیری آن از دیگر موجودات است که با این فرض دیگر قدرت مطلق نیست؛ حالت دیگر آنکه سودی برای خودش نداشته باشد که در این صورت دخالت کردن از اعتبار می‌افتد و اگر ناکامی‌ای اتفاق می‌افتد را باید در خودمان جست‌و‌جو کنیم و در نهایت شاید به این برسیم که این خواسته در جهت بهبود خودمان نبوده که محقق نشده است.

بهرحال همه‌ی حرف‌ها را نمی‌شود در یک مطلب نوشت و حرف زیاد است اما چیزهایی که به ذهنم می‌رسید را نوشتم.